เรื่องเล่ากึ่งนิยาย .....ปรัมปรา ตอน.......เริ่มกันใหม่ ณ นิทรรศการอาหารนานาชาติ ในจังหวัดเล็กๆ ทางตอนใต้ ของประเทศฝรั่งเศส... ด้านแถบโซน...ประเทศไทย..เห็นภาพขนมถั่วแปบ, ข้าวเหนียวมูล,ลูกชุป,ทองหยิบทองหยอด... ลอยมาแต่ไกล ลีน่า...หญิงสาวเอเซีย สูงยาวชะลูด โดดเด่นในหมู่ผู้เยี่ยมชมงาน เดินตรงดิ่ง หวังเข้าไปชื่นชม ซื้อชิม และนำกลับ ไปเป็นของฝาก แต่แล้ว.......... " ฉันต้องรีบกลับเมืองหลวงด่วน ลีน่า...." เสียง ซองดริน เพื่อนหญิง ที่สนิทสนมกับสามีของเธอ เรียกร้อง บอกกับเธอ อย่างตกใจ ลีน่าคิดทวนในใจ " มีอะไรร้ายแรง ด่วนขนาดนั้นเชียว" สุดท้าย ลีน่าต้องเดินตามเธอไป แต่..แทบไม่ทัน --------------------------------------------------- แม่น้ำเล็กๆสายหนึ่ง ที่ไม่มีสะพาน มีเพียงก้อนหินเล็กๆ ที่ทอดยาวเป็นทางเดิน แบบขลุกๆขลักๆ ลีน่า เห็นซองดริน ที่ปลายสาย ของแม่น้ำ เธอก้าวข้าม ก้อนหินเล็กๆเหล่านั้น แต่ทำไม ยิ่งเดินหน้า กลับยิ่งไม่ ถึงซักที รู้สึกเหนื่อย อ่อนล้า หมดแรง..แอบหมดหวัง ที่จะเดินต่อไป --------------------------------------------------- ...
บทความ
กำลังแสดงโพสต์จาก กันยายน, 2014