ธรรมชาติกับใจคน
เอนกายา หลังชนพนัก เก้าอี้โยก
ฟ้าแสนโศกสีเทาเทา เรามองเห็น
มันจริงหรือ ที่ส่งผล ตัวเราเป็น
เน้นจุดหมาย ของวัน ให้เปลี่ยนไป
ทุกครั้งครา ได้ยินและมองเห็น
หลายคนเป็น ตามกระแสดั่งภาพข่าว
มันจะเสี่ยง จริงหรือไม่ ในเรื่องราว
ทำให้เขา คิดท้อแท้ ฆ่าตัวตาย
เจ้าแสงแดด เธอนั้นอยู่ที่ไหน
ใยความอุ่น ให้ผู้คนได้ชื่นฉ่ำ
ฝนนั้นหนา ก็ตก กันพรำๆ
มาทั้งวัน และทอดยาว แม้กลางคืน
ธรรมชาติ ได้เสกสรร และสร้างเอก
ให้เกิดเห็น ความปรีดา ความสุขสันต์
แต่คนเรา ที่ยังมี กันและกัน
ได้ให้ความ ทรงจำที่ดีๆ
แม้เปลี่ยนแปลง
หิมะตก พายุเข้า หรือน้ำท่วม
สิ่งพอดี ความเหมาะสม มันจางหาย
เมืองร้อน ก็ร้อนเหลือ ใจมลาย
โอ้แดดจ๋า.ถ้าอยากสบาย
ไปพักผ่อนบ้างก็ดี
สิ่งทั้งหลาย รอบตัวเรา มันเปลี่ยนผิด
ภาพที่เห็น น่าคิด น่าค้นหา
แม้จิตคน คำพูด และวาจา
ยากจะหา มองให้เห็น ความเที่ยงธรรม
ความสับสนวุ่นวายไม่สิ้นสุด
ใครกำหนด ขุดเรื่องราวมาต่อขาน
คุณหรือเปล่า ที่เป็นคน สร้างคนพาล
ในกระทำ ที่ไร้ค่า น่าอับอาย
แสงแดด ม้นจะลับ หรือเปรี้ยงปร้าง
ให้มองเห็น เป็นตัวอย่าง อย่าใจหาย
ทุกสิ่งอย่าง ในโลกนี้ มันไม่ตาย
ถ้าใจเรา ยังสู้ เดินต่อไป
ให้มองเห็น ในทุกสิ่ง เป็นธรรมชาติ
ไม่อาจขาด ความเปลี่ยน ในจุดหมาย
แต่สิ่งหนึ่ง ควรพึง ระวัง จนวันตาย
เงาตัวเรา มันแรงร้าย กว่าตัวเขา ช่างน่ากลัว
ความคิดเห็น